Page 10 - Gazeta AFP

E premte, 12 janar 2018
E premte, 12 janar 2018 10
INTERVISTË

LEONARD BULKU:

Artisti nuk pranon regjime, as

demokraci me nuanca diktature

ish-drejtoreshë që kam pasur, të Juela. Ndonjëherë, atë që s'ta bën i ati ishte në burg për politikë. Këngën
paharruarën e të mirën, Evanthi Ciko, familja, ta jep shoqëria, veçanërisht kur time të parë "Varri i së dashurës", kam
nënën e mjeshtrit Zhani Ciko, që je bashkëvuajtës. Ne na qethin tullë, na detyrim ta rikëndoj, sepse në ato kohë,
çuditërisht nuk ishte komuniste, por kishte rrihnin. Kur Evanthi Ciko erdhi në bëra një kompromis dhe asgjë, as nga
një edukim dhe dashuri për fëmijët, sepse Shtëpinë e Fëmijës, hoqi qethjen, hoqi zëri e as nga motivi, nuk doli siç duhet.
ishte edukuar në perëndim. Këtu kanë dhunën, hoqi uniformat. Ajo grua ka Në rininë time të vuajtur, sepse isha pa
isha humbur kontaktet me qenë fillimet e mia me këngën, me bërë një revolucion të padukshëm! shtëpi pas mbarimit të ushtrisë, aty filluan
Leonard Bulkun, këngëtarin imitacione. Me ikjen e kësaj gruaje të Ish-drejtori i keq që përmenda, nuk vuajtjet e vërteta. Në atë sistem, fjalët ishin
me zërin e çjerrë e të fuqishëm, mrekullueshme, na sollën në drejtim të donte që unë të vazhdoja me pasionin të bukura, por vepra nuk kishte. Ta them me
Kme të cilin kisha pasur një nga institucionit një njeri të keq, të cilit nuk dua për këngën, por në saj të talentit tim, sinqeritet, e kam kaluar atë periudhë vetëm
përvojat e rralla në jetë, të këndoja në t'i përmend emrin. Nga drejtor të shkollës fitova konkursin për të shkuar në fillim falë miqve që më donin mua, por edhe zërin
festival. Kënga "Iku me ëndrrën, së vagabondëve, na e sollën të na tek shkolla e kulturës, ku sot është një tim. Prandaj në rini, kënga për mua ishte
perëndoi!" i dedikohej jetës së tij, si fëmijë edukonte ne, bijtë e partisë, siç na quanin kolegj turk, e më pas në Liceun Artistik, revolta ime, shfryrjen ndaj
i braktisur në Shtëpinë e Fëmijës dhe, në atë kohë. Unë dëgjoja këngë italiane për trombon e jo për kanto. Aty
sot e kësaj dite, kur e dëgjoj, më ngjall në atë kohë, dhe filluan edhe krijimet e filluan ato bulëzat e para, të
emocione. Kujtoj pasionin e Nardit, teksa mia të para poetike. "Rrihemi ne në krijimtarisë muzikore. Kishte
regjistronim në studion e të ndjerit Selim konvikt/ ditë për ditë e natë për natë/ shumë nxënës që mbaronin
Ishmaku, sepse kënga ishte auto- dëgjohen ulërimat, o kat më kat/ kërcet për kanto, por nuk kishin zë të
biografike. Të rrepta këngët e Leonard trari o, dhe litari/ po vjen të na rrahë ... fuqishëm. Më pas, në mënyrë
Bulkut, fataliste, shpesh të kobshme, por gomari! ishin këto disa vargje të mia të të papërgjegjshme, më
edhe të ëmbla dhe me pasion. Sepse e para. Imagjinoni që këtu kanë filluar ndërprenë shkollën e më
tillë është jeta e të parëve këngëtarë që, revoltat e mia karshi dhunës, me vargje dërguan ushtar. Këtu filloi një
përmes rrokut, shprehën revoltën e tyre. të thjeshta, që shoqëroheshin në kor, periudhë pesimizmi, por nuk i
Sot, ai jeton në Itali me familjen, por sërish nga djemtë dhe vajzat. Atë njeri të keq, humba shpresat. U takova me
nuk e ka larguar aspak shpirtin dhe më pas, e hoqën nga detyra, për hir të një ushtar, Saimir Vejsiu, biri i një
ëndrrat nga kënga. Do të rikthehet vallë? opinionit. Pra, dashurinë time për oficeri nga Dibra, por familje
Le ta zbulojmë në këtë rrëfim të gjerë, të muzikën, artin, librat, unë ia reaksionare. Habitesha në
këngëtarit me zë të fuqishëm që ende ka dedikoj Evanthi Cikos, fillim, se si fliste kundër
për të thënë më shumë. që sot nuk jeton më. diktaturës. Por kisha një
natyrë që nuk isha spiun
Intervistoi për Albanian Free Press, Si është histo- dhe respektoja shokun. mosrealizimit të ëndrrave që
Juela Meçani ria e fëmijërisë Në transferimin tim në Rrëshen, kisha me aq dashuri, mosrealizimin e
tënde? Sa gju- kam bërë dhe këngën e parë, dashurive të pastra e të lira, shfryrjen kundër
E kujton kur ke kënduar për herë rmë të ka lënë "Varri i së dashurës". Të vetmin një pune me dhunë. Kënga për mua, ishte
të parë? Na rrëfe më gjatë, fillimet e ajo? Po në rini, spektator, komision, juri, vlerë- revolta ime!
tua si artist. çfarë ka përfa- sues, kisha Saimirin. Me humor
Që në fillimet e mia, kujtoj se kam qenë qësuar kënga e quaja "xhuxh dekadent" dhe i Çfarë kujton nga kohët para dhe
një artist i lindur, nga barku i një nëne që për ty? thosha se nga ai isha bërë armik pas demokracisë?
kishte një zë të bukur. Por fatkeqësia më Merrja forcë i pushtetit popullor. Sepse aty Përpara demokracisë, unë mund të
e madhe ishte kur unë u ndava nga nëna nga shoqëria, fillova të persekutohesha keq, quhem edhe "këngëtar deti" e jo vetëm
ime, sepse ajo u martua dhe unë vajta ndërkohë që unë doja të "këngëtar liqeni", siç na quajtën më pas,
në Shtëpinë e Fëmijës, në moshë të shpërtheja. Aty erdhën kontaktet e sepse këndoja në kampet e rinisë ku më
vogël. Im atë u nda nga jeta shumë i ri para me Dorian Ninin. Kënga lejonin të këndoja e të shprehja pasionin
dhe nëna ime, vetëm 18 vjeçare, u ishte për parinë, por zëri tim. Dua të kujtoj këtu dy drejtorë të
detyrua, sipas zakoneve të kohës, të im i ngjirur e i fortë, u kampeve të rinisë të atyre viteve, Vangjel
rimartohej, me kushtin që fëmijën, quajt shfaqje e Shundi e Petrit Qylafku, të cilët më kanë
pra mua, të më dërgonte në huaj. Pati përkrahur shumë. Ajo që është më e
Shtëpinë e fëmijës. Pra fatin tim e probleme çuditshmja është se, pas demokracisë, nuk
vendosën zakonet absurde të Doriani, por dilnin më këngëtarët të këndonin tek Liqeni,
kohës. Por ajo më kishte lënë një shyqyr ai e kishte mbaruar misionin e vet. Nuk do
trashëgimi të madhe dhe e kam shpëtoi. Ai të harroja, nga koha kur këndonim tek
dhuratë nga Zoti, një zë të ishte në Liqeni, një poemë që këndoja. Isha një djalë
bukur! Këndoja bukur, që i Rrëshen, i veshur keq, i pirë, shumë i trishtuar, i
vogël dhe më kujtohet që sepse revoltuar. Kjo poemë shoqërohej me
fëmijë këndoja një këngë muzikën e famshme të grupit "Animals" dhe
tepër të vjetër shqiptare, "Për quhej "Fatalitet". Ishim një grup i madh
kukullën, du me knue". këngëtarësh, Sandër Gjoka, Tos Vogli, Ilir
Sigurisht që, fëmijëria ime ka Ibrahimi, Fani, Tit Mema, Dashnor Diko,
qenë e vështirë, por edhe e Abaz Zusi, Adhurim Demiraj, me kitarën e
lumtur. Duke mos pasur pranë Çim Cicollarit etj., etj.
nënën, kisha bashkëvuajtës të "Tabutin s'e dua të kuq, por të zi/kur të
mi që rriteshin bashkë me mua, më shohin njerëzit, të thonë vdiq në pleqëri/
këndonin me mua, kërkonin se pleqëri m'u bë mua kjo rini/ku s'pata
nënat e tyre bashkë me mua. Por fat, as në jetë e as në dashuri/le të kallet
ky ishte fati ynë! Kjo nuk do të trupi im në varrin e zi/le të prehen eshtrat
thotë se nuk pati edhe ndikime e mia, në të kobshmen qetësi/le të zhduket
edhe nga mjedisi i jashtëm. Do nga kjo kokë çdo ëndërrim/le të shuhet çdo
të kujtoj me shumë respekt, një inicial i emrit tim/askush mos e pastë këtë